İki gündür kendimi ne kadar yalnız hissediyorum anlatmak çok güç. Neden, etrafımda yalnızlığımı paylaşacak insanlar olmamasından değil, benim yalnızlığımı paylaşacak insana ulaşamamamdan kaynaklanıyor.
Yaşlanmışım diyorum ya hep. Doğru aslında. Doğruluğunu şuradan anlıyorum. Eskiden olsa, arar ağzına sıçardım beni yalnız bıraktığına inandığım insanın. Oysa şimdi, önceliklerin nasıl değişmesi gerektiği ile ilgili konferans bile verebilirim.
Şimdi bunları yazmam da kızgınlığımdan kaynaklanmıyor aslında. Hatta sitem bile değil. Çünkü anlıyorum...
Ben sadece yalnızlığımı yazarak paylaşmak istedim o kadar. Lafı fazla uzatmaya gerek yok.
Yazmak gerek! Yaşam karşısında kendimi bir "gözlemevi" gibi hissediyorum. Çok büyük bir veri akışı var duyu organlarımdan ve beynimden geçen. Bütün bunları kalıcı hale getirmek istedim hep. Bununla birlikte bilginin evrensel olması gerektiğine inanıyorum. Paylaşılmayan bilginin bence bir anlamı yok. Bu yüzden buraya bir şeyler yazmak için zaman ayırmaya çalışacağım. Yazmak iletişim kurmak demek. Önce kendimle sonra okuyanlarla... Yazmak gerek!
2 yorum:
ben seninle yalnızlıgını paylasacak insanlardan olabilir miyim ? :)
allah aşkına sadece akıllılar mı vücudunu güzel görebiliyor?
Yorum Gönder